HABSBURGSE DYNASTIE

Na de dood van Maria van Bourgondië in 1482 trad Maximiliaan van Oostenrijk op als regent (bestuurder). Vermits hij toekomstig keizer was van het Heilig Roomse Rijk, werd hij door de bevolking als een vreemde beschouwd. Dit beperkte zijn macht als regent. Desondanks bereikte Maximiliaan twee belangrijke zaken;

• onderwerping van Gent;
• vrede met Frankrijk.

Door een huwelijkspolitiek slaagde hij erin de invloedssfeer van de Habsburgers aanzienlijk uitbreiden. Daarnaast erfde hij van zijn vader Oostenrijk, Stiermarken, Kraïn, Karinthië, Trente en Tirol. Daarnaast verwierf hij door zijn huwelijk met Maria van Bourgondië de Franche-Comté, Nederlanden en Charolais. Omwille van zijn tweede huwelijk, met Blanca Sforza, ontving hij ook nog het hertogdom Milaan.

Filips de Schone was aanvankelijk een zuiver Bourgondisch vorst, los van de belangenpolitiek van de Habsburgers. Hij handhaafde de vrede met Frankrijk, waarin hij verschilde met de politiek van zijn vader, Maximiliaan van Oostenrijk, en sloot een handelsverdrag met Engeland dat gunstig was voor de kooplieden uit de Nederlanden. In 1496 huwde hij met Johanna van Castilië, dochter van de koning van Spanje. In 1500 kreeg hij, door het overlijden van al de andere erfgenamen, uitzicht op de Spaanse troon en de pas ontdekte Nieuwe Wereld. Voortaan offerde hij de belangen van de Nederlanden aan die van zijn eigen dynastie. Hij ging hand in hand met zijn vader Maximiliaan en voerde een internationaal beleid. Zijn zoon Karel V zou koning en keizer worden van het Habsburgse wereldrijk.